Tweedehands spullen -meestal delen ervan- worden combineer ik tot abstracte sculpturen.

De onderdelen worden in materiaalkwaliteit en functie zo gebruikt dat ze noodzakelijk zijn voor het beeld. Lijm, schroeven en plakband gebruik ik niet. Het enige wat de verschillende onderdelen nodig hebben om te blijven staan, is elkaar.

 

Terwijl de compositie schijnbaar logisch en voor de hand liggend is, is het vaak verrassend hoe de sculpturen in balans kunnen blijven: het is de uitdaging om de grens tussen omvallen en blijven staan zo dicht mogelijk te benaderen zonder daar overheen te gaan.

De mogelijkheden en onmogelijkheden van de materialen in combinatie met bijvoorbeeld spanning, zwaartekracht, contragewicht en frictie worden tot het uiterste benut.

De balans die zo ontstaat, is essentieel. De sculpturen zijn vluchtig en niet te fixeren. Valt het object om dan bestaat het eigenlijk niet meer. Dat risico is wezenlijk onderdeel van het werk.